Verschillen

Hoi allemaal :)

Vorige week ben ik weer met mijn begeleidster naar het ziekenhuis geweest om een patiënt te behandelen. Een vrouw die 2 maanden geleden haar bovenbeen (femur) heeft gebroken bij een motorongeluk. Hierna is ze geopereerd en is de breuk vastgezet met platen. Opmerkelijk genoeg was vorige week pas de eerste keer dat ze fysiotherapie kreeg! Ze heeft 2 maanden vrijwel alleen maar stil gelegen, zonder fysiotherapie en met angst om iets verkeerd te doen. Nu is dus vrijwel alle kracht uit haar been verloren gegaan, waardoor het herstelproces flink wat langer zal duren. In Nederland krijgen de meeste mensen al na een paar dagen fysiotherapie.

In de tijd dat ik hier ben heb ik op straat en in de fysiotherapie kliniek nog geen scootmobielen, rollators, aangepaste fietsen of andere soortgelijke hulpmiddelen gezien.
Scootmobielen bestaan hier volgens mij niet. Dat kan verschillende redenen hebben. Brazilië heeft niet veel stoepen en fietspaden, op vele plekken is de grond ongelijk en er zijn heel veel heuvels. Daarnaast is er natuurlijk nog de financiële factor.
Er bestaan hier volgens mij ook geen aangepaste fietsen. Sowieso zijn er al weinig mensen die een fiets gebruiken, in verband met de grote afstanden en het feit dat er bijna geen fietspaden zijn. Er is dus een hele kleine groep mensen die in aanmerking zou komen voor een aangepaste fiets.
Rollators bestaan hier niet. Waarom precies weet ik niet. Naar mijn mening kunnen hier, ondanks de vele heuvels en ongelijke ondergrond en geringe aanwezigheid van stoepen en voetpaden, best rollators gebruikt worden. Waar mensen nu langs de weg lopen zonder rollator, kan ook best langs de weg worden gelopen met rollator.
Rolstoelen en elektrische rolstoelen bestaan hier wel en heb ik ook al gezien.

In het Nederlandse fysiotherapeutische proces is er eerst een aanmelding en screening, dan anamnese, onderzoek, behandelplan en dan de behandeling. Hier is het ongeveer hetzelfde, maar de anamnese, het onderzoek en het behandelplan worden meer door elkaar gedaan. Naar mijn idee worden er over het algemeen meer behandelingen gepland dan in Nederland. Vaak is daar de volgende reden voor. Wanneer een patiënt wordt doorgestuurd door een arts, verdient de fysiotherapeut heel weinig (omgerekend zo’n 8 tot 10 euro). Tegenwoordig proberen vele artsen de fysiotherapeuten te helpen. Als een patiënt bijvoorbeeld maar 10 behandelingen nodig heeft, geeft de arts 20 of 30 behandelingen op, zodat de fysiotherapeut meer uitbetaald krijgt. Heel anders dan in Nederland dus, en er wordt zo veel gesjoemeld. Helaas ligt het salaris voor de fysiotherapeut in Brazilië laag. Ook is er de regel dat je maar 20 uur per week mag werken op een werkplek. Dat zorgt er ook voor dat velen minder verdienen. Dan denk je ‘maar dan solliciteer je toch op een andere plek?’, maar dat is hier ook niet makkelijk. Er zijn relatief veel fysiotherapeuten en weinig werkplekken en als je een baan zoekt, moet je een soort toets doen om de vrije plek te ‘winnnen’. Meestal doen er dan veel fysiotherapeuten mee, dus niet zo’n grote kans op slagen.

Langzamerhand begin ik steeds meer kleine verschilletjes op te merken met Nederland. Waar er in Nederland heel veel mensen met verschillende kledingstijlen zijn, heeft bijna iedereen hier ‘casual’ kleding aan en heeft bijna niemand opvallende of andere kleding aan.
Ook viel het me laatst ineens op dat bijna niemand hier een snor heeft! Bijna alle mannen scheren baard en snor helemaal weg, sommigen laten een baardje staan, maar snorren zie je hier bijna niet.

Vorig weekend hebben we kroketten gemaakt. In Nederland had ik nog nooit kroketten gemaakt, dus het was mijn eerste keer. Ze waren een klein beetje anders van smaak, maar wel lekker! De mensen hier vonden het ook lekker, zelfs Rayane die normaal gesproken niet veel uitprobeert en niet veel lekker vindt, haha.

Abraços e beijos :)