Wennen

Ik zit hier nu bijna twee weken en ik heb het erg naar mijn zin! De Brazilianen zijn erg gastvrij en de meesten vinden het heel interessant dat ik Nederlands ben en stellen mij allerlei vragen. Ik ben nu redelijk gewend geraakt aan het leven hier, maar ik blijf natuurlijk nieuwe dingen zien, zoals bepaald eten wat we in Nederland niet hebben, gebruiken, culturele dingen. Aan het hete weer ben ik inmiddels ook gewend geraakt. Nu moet ik de stad nog beter leren kennen. Ik weet al een paar bushaltes en bekende punten, maar kan nog niet altijd overal zelf heen zonder de weg te vragen.
Ik woon hier nu met Panche en Rayane (zus van Panche), maar elke dag komt er familie; Márcio (vriend van Rayane), Baniã (andere zus van Panche) en haar 3 kinderen Carol (5), Mariana (3) en Thalis (bijna 1 jaar). Soms komt Panche’s moeder
Met de taal kom ik ook steeds nieuwe dingen tegen die ik nog niet wist. We hebben inmiddels al flink wat gelachen om grappige foutjes die ik heb gemaakt.

Ik heb inmiddels al flink wat namen; Le, Len, Lenny, Lenno, Lennerti, tio le (oom le), Neno (kinderen die mijn naam niet kunnen uitspreken), gringo, o Holandês (de Nederlander). Bijna niemand kan mijn naam goed uitspreken, of met veel moeite, dus iedereen kort mijn naam af of geeft me een bijnaam.

Ik loop nu ook stage in de kliniek Pestalozzi, met mijn begeleidster Fernanda. De kliniek bevindt zich in Atilio Vivacqua, een dorpje dicht bij Cachoeiro de Itapemirim. Ik ga er elke keer met de bus heen, ongeveer even ver reizen als van Zoetermeer naar Leiden (30 minuten). Het is een leuke kliniek met leuke mensen. Iedereen is erg aardig en gastvrij. Ze vinden het ook heel leuk en interessant dat er nu een Nederlander bij hun stage loopt.
Er zijn verschillende patiënten; volwassenen, kinderen, verstandelijk beperkten en lichamelijk beperkten.
De kliniek is naar mijn mening redelijk goed, maar ik heb gelijk een aantal verschillen gezien met Nederland. Er wordt hier bij heel veel patiënten TENS (elektrotherapie) gebruikt, terwijl dat in Nederland veel minder is. De meeste apparaten zijn ook anders, ze hebben wel dezelfde functie.
Ook de omgang met patiënten is anders. Verschillende patiënten krijgen tegelijkertijd TENS in één ruimte. Er wordt onderling veel gepraat en over persoonlijke onderwerpen gepraat. Er wordt ook gewoon gebeld, muziek geluisterd of op een laptop gerommeld tijdens de therapie. De algemene omgang met patiënten is ook wat anders, veel amicaler. Veel lichamelijk contact; omhelzen, zoenen, aanraken tijdens het praten, enzovoort.
Donderdag ben ik met Fernanda en een chauffeur naar de ‘roça ‘ geweest om een patiënt thuis te behandelen. Mensen die op de roça (letterlijk: velden) leven, wonen in een huis meer gelegen in de natuur buiten de stad (zoek maar op google: roça). Toen ik in augustus 2011 in Brazilië was, ben ik ook naar mensen gegaan die op de roça wonen. Mijn indruk is dat het hele gastvrije mensen zijn, die je graag erg verwennen met eten. Voordat we de patiënt gingen behandelen, werden er allerlei lekkere dingen op tafel gezet om uit te proberen.

Zaterdag ben ik naar een show van Anderson Freire geweest. Een zanger die uit Cachoeiro komt, maar bekend is in Brazilië. Zoek maar op youtube naar Anderson Freire, een bekend nummer van hem is ‘Identidade’.

Abraços e beijos!